انتقال آب خلیج فارس به زاینده رود، واقعیت یا سراب

چندی است در رسانه ها موضوع انتقال آب از خلیج فارس به زاینده رود به نقل از مسئولان مطرح است. در نیت خیر مطرح کنندگان این طرح تردید نیست ولی آیا تأمین کمبود آب حوضه زاینده رودبحران زده از طریق انتقال آب خلیج فارس راهکاری واقع بینانه است یا سرابی است که جز اتلاف سرمایه های کشور نتیجه ای ندارد؟

به دلایل زیر طرح انتقال آب خلیج فارس به اصفهان از جهات اجتماعی، زیست محیطی، اقتصادی عملی نیست.

–        برای انتقال ۱۵ متر مکعب در ثانیه آب، طرحی با ۱۱۰۰ کیلومتر خط انتقال شامل ۲۰۰ کیلومتر تونل و ۹۰۰ کیلومتر خط لوله با سه رشته لوله قطر ۲۰۰۰ میلیمتر (جمعا ۲۷۰۰ کیلومتر لوله) و ۳۰۵۰ متر ارتفاع دینامیک پمپاژ ( ۱۵ مرحله پمپاژ) غیر عملی است.

–        قیمت تمام شده هر مترمکعب آب با فرض دوره ساخت ۱۰ ساله ۲۵۷۰۰۰ ریال و با فرض دوره ساخت ۲۰ ساله ۸۲۵۰۰۰ ریال به ازاء هر مترمکعب آب است.

–        هزینه سرمایه گذاری اولیه طرح ۱۸۹ هزار میلیارد ریال است که با توجه به تنگناهای مالی کشور، ده ها سال به طول می انجامد که این طولانی شدن زمان اجرا سبب افزایش قیمت تمام شده آب می شود.

–        انتقال آب از صدها شهر و آبادی مسیر که با بحران آب گرفتار اند، با موانع اجتماعی عمده روبرو است.

بی سبب نیست که:

• آب شهرهای ساحلی شامل بوشهر، گناوه، دیلم، دیر، کنگان، ماهشهر و بندر امام که کمترین فاصله و اختلاف ارتفاع تا دریا را دارند از سد کوثر واقع در استان کهگیلویه با ۷۵۴ کیلومتر خط انتقال تأمین می شود.
• بی سبب نیست که شرکت آب منطقه ای هرمزگان بنا به اعلام این شرکت رویکرد تأمین آب شرب از طریق آب شیرین کن ها را کنار گذاشته و رویکرد تأمین بیش از ۸۰ درصد آب شرب بندر عباس را از طریق انتقال آب از سد استقلال در پیش گرفته است.
• بی سبب نیست که تأمین آب شرب ارم بوشکان در استان بوشهر از طریق انتقال آب از سد نرگسی در استان فارس و یا سد دشت پلنگ برنامه ریزی شده است.
• بی سبب نیست که تأمین آب شرب شهرهای خوزستان و از جمله آبادان و خرمشهر که در کنار خلیج فارس هستند از طریق طرح غدیر با مجموع ۹۷۰ کیلومتر خط انتقال برنامه ریزی شده است.
• بی سبب نیست که تأمین آب شرب شهرستان ساحلی چابهار از طریق انتقال آب از سد زیردان انجام می شود.
• بی سبب نیست که کشور کویت علیرغم قرار داشتن در ساحل خلیج فارس خرید آب از کشور ما و یا ترکیه را در دستور کار قرار داده است.
• بی سبب نیست که فلسطین اشغالی علیرغم دسترسی به دریا و اجرای یکی از بزرگترین طرح های نمک زدایی از آب دریا، به دلیل پیامدهای زیست محیطی آن، خرید آب از ترکیه و دستیابی به منابع آب سرزمین های اشغالی را راهبرد بلند مدت خود قرار داده است.

بنابر آنچه گفته شد طرح انتقال آب از خلیج فارس به زاینده رود، غیر عملی، غیر اقتصادی است و به دلیل پیامدهای زیست محیطی و اجتماعی در عبور از شهرها و روستاهای واقع در مسیر، طرحی بی سرانجام است.