چرا انتقال آب از دریای عمان کارساز نیست

به گزارش خبرنگار زاینده رود پایدار، انتقال آب از دریای عمان به اصفهان، طرحی پر هزینه و پرچالش است که با وجود هزاران میلیارد تومان سرمایه‌گذاری، نه تنها مشکلی از بحران آب استان‌های مرکزی حل نمی‌کند، بلکه به گفته کارشناسان، قیمت تمام‌شده هر مترمکعب آب انتقالی را به سطحی غیرقابل تصور رسانده است. هزینه بالای این پروژه، حتی تامین اولیه‌ترین نیازها مانند شرب، کشاورزی و احیای تالاب‌ها را از توان مردم و دولت خارج کرده و پرسش‌های جدی درباره کارآمدی و آینده این پروژه مطرح ساخته است.

هزینه مصرف آب انتقالی از دریای عمان برای شرب

هزینه آب مصرفی یک خانوار ۵ نفره با مصرف ۲۰ متر مکعب در ماه ۸ میلیون تومان خواهد شد! پرداخت این هزینه سنگین از توان مالی خانوار خارج است.

هزینه مصرف آب انتقالی از دریای عمان در کشاورزی

حجم آب مورد نیاز کشت های مختلف با راندمان آبیاری ۸۰٪ بین ۶۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ متر مکعب در هکتار است. اگر آب انتقالی از دریا در کشاورزی مصرف شود، در هر هکتار بین ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان تا ۶ میلیارد تومان در سال هزینه دارد.

با این هزینه، مصرف آب انتقالی در کشاورزی ممکن نیست.

هزینه مصرف آب انتقالی از دریای عمران برای احیای رودخانه و تالاب

حجم آب مورد نیاز برای احیای رودخانه زاینده رود و  تالاب گاوخونی ۳۰۰ میلیون متر مکعب در سال است. چنانچه آب انتقالی از دریای عمان برای تامین حقابه زیست محیطی رودخانه و تالاب مصرف شود، هزینه تمام شده آن بالغ بر ۱۲۰ هزار میلیارد تومان در سال خواهد بود!

اگر آب انتقالی فقط برای تامین ۱۷۶ میلیون مترمکعب حقابه تالاب مصرف شود، هزینه سالانه بالغ بر ۷۰ هزار میلیارد تومان دارد!

با این هزینه سنگین، احیای تالاب با آب انتقالی ممکن نیست.

هزینه مصرف آب انتقالی از دریای عمان برای تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی

بیلان منفی منابع آب زیرزمینی در حوضه زاینده رود سالانه حدود ۳۰۰ میلیون مترمکعب است. تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی با آب انتقالی از دریای عمان سالانه ۱۲۰ هزار میلیارد تومان هزینه دارد. پرداخت این هزینه سنگین امکانپذیر نیست.

انتقال آب از دریای عمان مشکل احیای رودخانه و تالاب و بیلان منفی منابع زیر زمینی را برطرف نمی کند، برای کشاورزی و شرب هم توجیه ندارد.

آب انتقالی از دریای عمان فقط برای صنعت امکان مصرف دارد و انتقال آن سبب توسعه صنعت و در نتیحه افزایش آلودگی هوا و محیط زیست و بارگذاری بیشتر بر منابع آب خواهد شد. رویکرد اصولی، ممنوعیت هرگونه توسعه صنایع و جایگزینی پساب با آب پاک و بازچرخانی آن است.