نکاتی در باره بیانیه پایانی همایش پیامد های انتقال آب کارون

خبرگزاری ایسنادر ۱۶ خرداد ۹۵ بیانیه پایانی «همایش بررسی پیامدهای انتقال آب کارون» را که به همت شورای صنفی اساتید دانشگاه چمران در ۱۰ خرداد برگزار شد منتشر کرده است. ضمن ارج گذاشتن به دغدغه های زیست بومی عزیزان برگزارکننده، نکاتی از بیانیه پایانی همایش را شایسته بررسی و تذکر می داند.

الف- در بند ۳ بیانیه آمده است:«انتقال آب جدید از محل بهشت آباد به اصفهان فاقد توجیه علمی است»

اولا – با در نظرگرفتن واقعیت توزیع نامتوازن منابع آب و کانون های جمعیتی در کشور، طرح انتقال بخشی از آب مازاد بر مصارف حوضه کارون به حوضه زاینده رود دارای توجیه علمی، فنی، زیست محیطی، اقتصادی و با معیار های یونسکو موجه است.

ثانیا- طرح انتقال آب بهشت آباد به حوضه زاینده رود با هدف تأمین تعهدات و تخصیص های دولت به استان های چهار محال و بختیاری، یزد و کرمان است.

به موجب مصوبه سیزدهمین جلسه شورای عالی آب و «تابلوی منابع و مصارف آب حوضه زاینده رود در شرایط آتی» مصوب چهارمین جلسه شورای هماهنگی مدیریت به هم پیوسته حوضه زاینده رود، رژیم طبیعی زاینده رود و کوهرنگ یک به موجب قانون توزیع عادلانه آب به: حقابه محیط زیست(MCM 176)،حقابه بران اصفهان(MCM419)، سهم آبه بران اصفهان (MCM655 ) و شرب و صنعت قدیم اصفهان(MCM70)تعلق دارد.بنابراین در صورت عمل به قانون توزیع عادلانه آب و اجرای این مصوبات بدون انتقال آب از بهشت آباد، زاینده رود دارای جریان دایمی، تالاب احیا و حقابه بران و سهمابه بران به حقوق قانونی خود خواهند رسید. در تابلوی مصوب، بهشت آباد به همراه کوهرنگ ۲ و۳ و چشمه لنگان برای تأمین تخصیص های داده شده به چهار محال و بختیاری( ۲۳۷) و شرب یزد و اصفهان است.

آنچه اکنون درحوضه زاینده رود بحران ساز شده است، برداشت آب برای توسعه باغات از محل حقابه متعلق به محیط زیست و حقابه بران و سهم آبه بران قانونی زاینده رود در بالادست بی اعتنا به قانون و این مصوبات، بوده است.

ب- در بند۶ بیانیه آمده:«کم شدن آورد آب در رودخانه های کارون بزرگ و کرخه سبب از بین رفتن نخلستان های اطراف شهرهای آبادان و خرمشهر به واسطه پیشروی آب دریا و شدت گرفتن و دایمی شدن پدیده ریزگردها شده است.»

واقعیت آن است که در گذشته رودخانه های دجله و فرات با ۱۵۰ میلیارد مترمکعب میانگین آورد سالانه به اروند رود، موجب پس زدن جبهه آب شور دریا بودند. از زمانی که ترکیه با ساخت چندین سد مخزنی، سالانه مانع ورود ۱۳۰ میلیارد مترمکعب آب به اروند رود شده است، آب دریا پیشروی کرده و نخلستان های آبادان و خرمشهر را خشکانده است. پژوهش آقای دکتر تجریشی استاد دانشگاه شریف نشان داده است که حتی کل آورد کارون به تنهایی قادر به پس زدن جبهه آب شور دریا نیست. در خصوص دایمی شدن بحران ریزگردها هم خشک شدن تالاب های بین النهرین(بزرگترین مجموعه تالابی جهان) در اثر سدسازی های ترکیه، علت اصلی است.

شایسته است اساتید محترم دانشگاه بجای مقصر قلمداد کردن عوامل داخلی به همراه دیگر تلاشگران حفظ محیط زیست در کشور، علیه ترکیه به مجامع بین المللی اقامه دعوی نمایند.