در ۲۵ اردیبهشت ۹۵ به دعوت پژوهشکده آب و فاضلاب نشستی با هدف نقد و بررسی طرحی موسوم به: «طرح تأمین و بازگردانی آب در رودخانه زاینده رود در محدوده شهر اصفهان» با حضور جمعی از اساتید دانشگاه، کارشناسان و نمایندگانی از کشاورزان و سمن های زیست محیطی در دانشگاه صنعتی اصفهان برگزار شد.
در این نشست مشاور مطالعه کننده اهداف طرح بازگردانی آب در رودخانه در محدوده شهر اصفهان را رونق گردشگری در شهر اصفهان؛ تعادل بخشی آبخوان و کنترل فرونشست زمین در محدوده شهر اصفهان و حفظ پل های تاریخی و رضایتمندی مردم اصفهان عنوان نمود.
مشاور طرح اعلام کرد برای جلوگیری از تلفات فرونشت آب در مسیر رودخانه تا رسیدن به محدوده شهر اصفهان، آب از طریق کانال بتنی در نقطه ای در غرب اصفهان وارد رودخانه می شود. مطابق نتایج ارائه شده برای برقراری جریان آب با حداقل دبی ۲.۵ مترمکعب در ثانیه در محدوده شهر اصفهان، بالغ بر ۱۳۰ میلیون متر مکعب حجم آب سالانه مورد نیاز است.
دلایل نادرست بودن رویکرد طرح:
نظر به اینکه بازگردانی آب در رودخانه در محدوده شهر اصفهان اصولا در شرایطی که رودخانه خشک است و حقابه های کشاورزان و تالاب قابل تأمین نیست موضوعیت دارد، به دلایل زیر نادرست و زیانبار است:
۱- در شرایطی که آب برای تأمین حقابه قانونی و مصوب تالاب و حقابه داران قابل تأمین نیست، ۱۳۰ میلیون مترمکعب آب چگونه و از چه منبعی قابل تأمین است و به لحاظ حقوق آب متعلق به کیست؟
۲- در حالی که با خشکی زاینده رود حقابه داران قانونی در تنگنای معیشتی هستند، مصرف آب در محدوده شهر اصفهان موانع و چالش های جدی اجتماعی را در پی خواهد داشت.
۳- زنده نگه داشتن بخش کوچکی از رودخانه زاینده رود در شرایطی که بالادست و پایین دست این محدوده خشک و بی آب است و آبی برای ورود به تالاب نیست به منزله پذیرفتن خشک شدن کامل تالاب و تبدیل شدن آن به کانون تولید ریزگردهای سمی و نمکی است. این کانون تولید ریزگرد سه مرکز استان یعنی یزد، شهرکرد و اصفهان و صدها شهر و روستا که در شعاع ۲۰۰ کیلومتری تالاب قرار دارند را به مخاطره جدی می اندازد.
۴- رودخانه زاینده رود و تالاب یک زیست بوم یکپارچه و به هم پیوسته است که نابودی هر قسمت از آن سرآغاز نابودی کل این زیست بوم است. رودخانه زاینده رود در عبور از زرین شهر، فلاورجان، اژیه، ورزنه و صدها شهر و آبادی دیگر و احیای تالاب بین المللی گاوخونی اهمیتی کمتر از رودخانه در عبور از شهر اصفهان ندارد.
نتیجه گیری:
هرگونه تلاشی که یکپارچگی زیست بوم رودخانه و تالاب را نادیده می انگارد و احیای بازه کوچکی از آن را هدفگذاری می کند پیامدهای زیانباری دارد که کمترین آن بی اعتنایی به روند نابودی محتوم سایر اجزاء این زیست بوم حساس و مهم است. شایسته است با درک عمیق پیوستگی اندام وار زیست بوم رودخانه زاینده رود و تالاب همه تلاش ها در راستای احیای کلیت این زیست بوم مهم و حساس هدایت شود.
اجرای قانون؛ راهکار نجات رودخانه و تالاب:
احیای رودخانه و تالاب و برقراری جریان دایمی آب در گرو اجرای قوانین و حقوق آب و به ویژه مصوبه سیزدهم شورای عالی آب و مصوبه چهارم شورای هماهنگی مدیریت حوضه زاینده رود است که به موجب آن از آبدهی زاینده رود طبیعی و تونل اول کوهرنگ حقابه تالاب ۱۷۶ میلیون متر مکعب، حقابه ها و سهم آبه های اصفهان به ترتیب ۴۱۹ و ۶۵۵ میلیون متر مکعب است. قوانین و مصوباتی که در صورت عمل به آنها جریان دایمی آب در رودخانه برقرار خواهد شد، کشاورزان از بحران نجات می یابند و با تأمین حقابه زیست محیطی، مهمترین تالاب منطقه مرکزی کشور احیا خواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 5 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۲